In een hoek van het lokaal staat een opvallende oranje mountainbike. Akershoek kocht de fiets voor zichzelf via AliExpress en liet hem als project samenstellen door zijn studenten. "De uitdaging was: zo goedkoop mogelijk, zo licht mogelijk en toch van goede kwaliteit. Ze hebben er een half jaar aan gewerkt. Het was niet alleen leerzaam, maar ook erg leuk. Het resultaat is een prachtige fiets waar ik nog steeds veel plezier van heb."
Akershoek is geboren boven de fietsenwinkel van zijn vader. Later nam hij de zaak over en begon samen met zijn broer een tweede winkel. "Maar na dertig jaar vond ik het welletjes en was ik klaar met het werk achter de toonbank." Via zijn netwerk kwam hij in aanraking met de Tweewieler Academy. "Zij zochten leerlingen voor een nieuwe bedrijfsschool in Middelburg. Ik hielp met het werven van studenten en voor ik het wist, vroegen ze me of ik les wilde geven."
Leo Akershoek
DocentLeeftijd: 54 jaar
School: Techniek College Rotterdam
Docent sinds: 6 jaar
Fiets op een: Specialized S-Works Tarmac en mountainbike (AliExpress)
Hij begon met veel enthousiasme, maar zonder ervaring. "Ik dacht: leuk, het fietsvak doorgeven, dat had ik vaak genoeg gedaan. Maar lesgeven bleek toch echt anders dan iets voordoen in de werkplaats." Inmiddels doceert hij op verschillende locaties in Nederland, waaronder het Techniek College Rotterdam. Daar wist hij de uitgebluste opleiding fietstechniek nieuw leven in te blazen. "Vorig jaar hadden we geen enkele inschrijving, dit jaar zijn het er al zeven. We streven naar een stabiel aantal van 40 à 50 leerlingen. Er is werk genoeg voor fietsenmakers; in en rond Rotterdam zijn er 54 vacatures."
De overstap naar het onderwijs was, op z’n zachtst gezegd, wennen. "De langzame besluitvorming van een school vind ik lastig. Maar als ik iets wil, dan ga ik ervoor." Als oud-ondernemer kiest Akershoek voor een andere benadering. "Een school wacht tot er genoeg leerlingen zijn om te investeren, terwijl een ondernemer juist denkt: eerst investeren, dan komen de klanten vanzelf. Het is het kip-en-ei-verhaal."
Wat hoop jij je studenten mee te geven?
"Het allerbelangrijkste vind ik een clean-desk. Een schone, georganiseerde werkplaats straalt vakmanschap uit en bepaalt mede het uurtarief. Ik zie nog te vaak rommelige werkplaatsen, terwijl juist een strakke omgeving vertrouwen wekt. Alles moet direct worden opgeruimd. Klanten zijn écht bereid meer te betalen als een werkplaats er netjes uitziet, denk bijvoorbeeld aan de Red Bull-garage van Max Verstappen. Dat gevoel moet je uitstralen en zie ik terug bij de leerlingen: vroeger was het vaak rommelig, nu is het lokaal strak en opgeruimd."
Welke leerling is je het meest bijgebleven?
"Het mooiste vind ik leerlingen die helemaal blanco binnenkomen, soms met weinig zelfvertrouwen, en dan uitgroeien tot vakidioten of perfectionisten. Zoals een man van bijna vijftig, afkomstig uit Syrië en net in Nederland. Iedereen dacht: dat haalt hij nooit. Maar na twee jaar sprak hij vloeiend Nederlands en was hij de beste van de klas. Dat raakte me."
Als docent heeft hij een bijzondere band met zijn leerlingen. "Ze vertellen me echt alles, over hun verleden en over nare dingen die ze hebben meegemaakt. Sommige verhalen zijn echt heftig. Juist dat vertrouwen maakt dit werk voor mij zo bijzonder."
Grootste blunder in de klas?
"Ik heb ze geleerd: alles op de helft vastzetten tijdens de lessen, om schade te voorkomen. Toen ze dat op mijn AliExpress-fiets toepasten en ik ging fietsen, stond ik na tien minuten met losse tandwielen in mijn handen. Dat was wel een blunder." Toch benadrukt hij dat eerlijkheid cruciaal is: "Je moet als docent ook je fouten toegeven. Anders ben je niet geloofwaardig."
Blijft hij docent? "Ik doe het parttime, en dat is precies goed. De leerlingen geven me energie. Als ik zie hoe sommigen zich ontwikkelen, dan weet ik waar ik het voor doe. Maar ik ben ook een slechte planner, en als je te veel plant, krijg je nooit meer verrassingen."
